محافظت از سطوح بتنی و فلزی توسط پوشش های قیری امولسیونی : یک پوشش محافظتی یک جزئی امولسیونی بر پایه قیر است که برای جلوگیری از نفوذ املاح و یون‌های مخرب شیمیایی موجود در خاک روی مقاطع بتنی پیش از دفن شدن اجرا می­شود. این ماده پس از خشک شدن، الاستیسیته زیاد و چسبندگی قابل توجهی به سطوح مورد اجرا دارد. پوشش قیری دارای چسبندگی بسیار زیاد به انواع سطوح بوده و یک لایه کاملا یکپارچه (بدون درز) و انعطاف پذیر بر روی مقاطع زیرآیند ایجاد می‌نماید. مقاومت در برابر نمک‌ها، یون‌های کلر و سولفات، قابلیت رقیق شدن با آب تا پیش از خشک شدن و عدم انحلال در آب پس از خشک شدن از جمله مزایای مهم این ماده می­ باشند. این پوشش فاقد حلال‌های نفتی و در نتیجه غیر قابل اشتعال می ­باشد.

محافظت از سطوح بتنی و فلزی توسط پوشش های قیری امولسیونی

محافظت از سطوح بتنی و فلزی، عایق‌کاری دیوارهای حایل، زیرزمین‌ها و تونل‌ها و همچنین پوشش‌دهی فونداسیون‌ها و سطوحی که با خاک یا یون‌های مخرب بتن در تماس می­ باشند، از جمله کاربردهای اصلی این پوشش امولسیونی قیری است. یکی از دلایل بروز ترک بر روی مقاطع بتنی، جذب آب از بتن در حالت خمیری می­باشد که بسته به شدت جذب مصالح مقاطع پیرامونی آن می­تواند شدت پیدا کند. این از دست دادن آب منجر به جمع‌شدگی و افت حجمی بتن و  ایجاد اختلال در پیشرفت واکنش هیدراسیون می­گردد که بروز انواع ترک با ابعاد مختلف را به همراه خواهد داشت. توجه به این نکته نیز ضروری است که بروز ترک در بتن، به دلیل باز شدن راه ورود عوامل مخرب نظیر آب و یون‌های مهاجم به درون مقطع بتنی به ویژه در مورد سازه‌های مدفون و نیمه مدفون در خاک همچون فوندانسیون‌ها، منجر به بروز عوارض کیفی بسیاری در بتن می‌گردد که دوام بتن و سازه را به شدت تهدید می‌کند. برای جلوگیری از بروز چنین نقصان کیفی در بتن لازم است تا مقاطع جاذب پیرامون بتن تازه ریخته شده به نحوی پوشش داده شوند که خاصیت جذب آب آن‌ها از بین برود. جهت اطلاع از فروش محصول با شماره 09121754110 تماس حاصل نمایید.عایق امولسیونی قیر, عایق بندی سازه ها

قبل از اجرای عایق امولسیونی پیشنهاد می شود یک لایه پرایمر روی زیر آیند اجرا شود تا چسبندگی بهتری بین سطح و عایق ایجاد شود . برای ساخت پرایمر می توان 50 درصد عایق را با 50 درصد آب ترکیب نمود و بوسیله همزن مکانیکی ترکیب نمود و در نهایت توسط فرچه یا غلتک ، پرایمر امولسیونی روی سطح اجرا شود . پس از خشک شدن ظاهری پرایمر ( زمانی که آب موجود در پرایمر تبخیر شده و ظاهرا خشک شده است ولی هنوز کمی حالت چسبندگی وجود دارد ) لایه اول عایق امولسیونی اجرا می شود . برای اجرای لایه دوم عایق امولسیونی نیز باید همانند مرحله اول عمل نمود و زمانی که هنوز چسبندگی وجود دارد و ظاهرا به گیرش اولیه رسیده است ، لایه دوم را اجرا کنیم . پیشنهاد می شود مابین لایه اول و لایه دوم مش فایبر گلاس قرار گیرد تا علاوه بر افزایش مقاومت و افزایش انعطاف پذیری به اصطلاح عایق امولسیونی مسلح شود .